Castle Schloss Neuschwansteinsi je devais aller ici
Non !
je n'irais pas seule
je ne sais si je reviendrais
sur les dernières marches
de la plus haute des tours
j'écrirais
mes derniers vers
avant de partir
je jetterais les clefs
pour l'étérnité
et près des Cieux
m' endormirais
mais pas seule
Non !
Zorica Sentić
*
quand les images me parlent
je prête ma main
elle écrit des mots
ou est-ce l'echo des mots...
ces mots qui s' échappent des images
ou encore entendrais-je des voix ?
Castle_Schloss_Neuschwanstein
If I had to go there...
No,
I woudn't go by myself.
I wonder If I would come back.
On the last steps
Of the highest tower
I'd write
My latest verses.
Before leaving,
I would through away the keys
Forever
And near Heaven
I'd fall asleep
But not unaccompanied.
No !
Zorica Sentić
anglais Claude Cognard
When images talk to me
I stretch my hand…
It writes words
Or is it just words that are echoing
Words that escape from pictures
Unless I may be the one listening to voices ?
Castle_Schloss_Neuschwansteinkada bin ovamo šla...
ma ne
sama ne bin šla
ne znan ko bin se tornala
na zadnjemu katu
bin napisala
moj zadnji stih
prvo leh partin
hitila bin ključi
zavavik
i
gori do neba
bin zaspala
ma ne sama
ne!
Zorica Sentić
Elfrida Matuč-Mahulja
(čakavština otok Krk, Hrvatska)
If I were here …….
But No
I wouldn’t go alone
I do not know if I’d come back
on the last the floor I would
have written
My last verse
I’d throw away the keys
Forever
And up in the Sky
Fall to sleep
But not alone
No!
Zorica Sentić
anglais Jelena Pavlovic
When the picture speaks to me
I lend it my hand
and it starts drawing with the words
whose echo
I alone can understand
Castel Schloss Neuschwanstein
Si dovrebbe andare qui
No !
Non andro da sola
Non so si ritornero
Sulle ultimi gradini
Della più alta delle torre
Scrivero
I miei ultimi versi
Prima di partire
Buttero i chiavi
Per l'eternita
E vicino ai cieli
Me addormenterei
Ma non sola
No !
Zorica Sentić
italien Denise Bernhardt
Quando le immagine mi parlano
Io presto la mia mano
Scrive delle parole
O è questo l'eco delle parole ....
Queste parole che fugano delle immagine
O encora sentirebbe delle voci ?
Castel Schloss Neuschwanstein
Si hagués d’anar aquí
No!’
No aniria sola
No sé si tornaria
Sobre els darrers graons
De la més alta de les torres
Escriuria
Els meus darrers versos
Abans de marxar
Llençaria les claus
Per a l’eternitat
I prop dels Cels
M’endormiscaria
Mes no pas sola
No!
Zorica Sentić
Catalan Xavier Diez
Quan les imatges em parlen
Deixo a mà
Ella escriu mots
O és l’eco dels mots…
Aquests mots que escapen de les imatges
O encara sentiria veus?
Schloss Neuschwanstein
Wenn ich hierher gehen würde,
Nein,
würde ich nicht alleine gehen.
Ich weiß nicht,
ob ich zurückkommen würde
Auf den letzten Stufen,
des höchsten Turmes,
würde ich meine letzten Verse schreiben.
Vor dem gehen,
würde ich die Schlüssel
für immer wegwerfen
und unter dem Himmel einschlafen,
aber nicht allein,
Nein!
Zorica Sentić
Allemand Yvette Stragiotti
Wenn Bilder sprechen
lehne ich meine Hand
sie schreibt Worte
oder ist es das Echo der Worte ...
die Worte die dem Bild entwischen
oder höre ich sogar Stimmen ?
Castle Schloss Neuschwanstein
kada bih ovde otišla ...
al’ Ne
ne bih da odem sama
ne znam dal' bih se vratila
na poslednjem spratu bih
napisala
moj poslednji stih
pre nego krenem
bacila bih ključeve
zauvek
i gore do Nebesa
zaspala
al' ne sama
Ne !
Zorica Sentić
*
slika...
nekada meni pro-govori....
i ja samo dam ruku svoju
ona zapiše reči
il' je to odjek reči
reči koje slika izgovori...
il' to ja čujem...
Castle Schloss Neuschwanstein
gdybym tutaj się znalazła
ale Nie
nie chcę iść sama
nie wiem czybym wróciła
na ostatnim piętrze
napisałabym
mój ostatni wiersz
zanim bym ruszyła
rzuciłabym kluczę
na zawsze
i wyżej na Niebie
zasnęłabym
ale nie sama
Nie!
Zorica Sentić
en polonais par Olga Lalic-Krowicka
*obraz
czasem do mnie mówi…
i podaję mu rękę swoją
ona zapisuje słowa
albo to jest echo słów
słów które obraz wypowiada…
albo ja to słyszę….
Castle Schloss Neuschwanstein
If I would here ….
But No
I would not go alone
I do not know if I’d come back
on last the floor I would
wrote
My last verse
Throw away the keys
Forever
And up to the Sky
Fell to sleep
But not alone
No!
Zorica Sentić
anglais Vesna Zafirović
When the picture speak to me
I give my hand
It writes the words
Or is it the echo of the words
Words that picture utter….
Or is that what I hear…
Schloss Neuschwanstein
als ik hier moest gaan
Neen !
dan zou ik niet alleen gaan
ik weet niet of ik zou terugkomen
op de laatste treden
van de hoogste toren
zou ik mijn laatste rijmen
schrijven
alvorens te vertrekken
zou ik voor de eeuwigheid
de sleutels wegwerpen
en bij het hemelrijk
zou ik me inslapen
maar niet alleen
Neen !
Zorica Sentić
Néerlandais Paul Dauwe
*
wanneer beelden me spreken
leen ik mijn hand
zij schrijft woorden
of is het de weerklank van de woorden ...
die zich ontsnappen van de beelden
of noch zou ik stemmen horen ?
Castel Schloss Neuschwanstein
Si tuviera que ir aquí
No!
No iría sola
No sé si regresaría
Sobre los últimos peldaños
De la más alta de las torres
Escribiría
Mis últimos versos
Antes de partír
Arrojaría las llaves
Para la eternidad
Y cerca de los Cielos
Me adormecería,
Pero no sola,
No!
Zorica Sentić
Espagnol Xavier Diez
Cuando me hablan las imágenes
Dejo mi mano
Ella escribe palabras
O es el eco de las palabras…
Esas palabras que se escapan de las imágenes
O quizá oiría voces?
